10 جانور عجیب که در اعماق اقیانوس زندگی می نمایند - مجله عطر یاس

به گزارش فرادید، اقیانوس ها یکی از قلمرو های شگفت انگیز روی سیاره هستند که گسترۀ عظیمی از اعماق آن ها هنوز برای ما ناشناخته است. در این مطلب با تعدادی از عجیب ترین حیوانات اعماق اقیانوس آشنا می شوید.

ماهی دندان نیش

دویست متر تمام فاصله شما با یک دنیای بیگانه است، درست روی همین سیاره ای که ساکن آن هستیم. اگر همین فاصله را تا اعماق اقیانوس پایین بیایید وارد منطقه گرگ و میش اعماق دریا می شوید، جایی که پرتو های خورشید به تدریج محو می شوند و حیوانات درگیر بازی مرگبار قایم موشک با شکارچیان کمین نموده در سایه ها می شوند.

از عمق 1000 متری به بعد به منطقه نیمه شب می رسید، تاریکی وسیع نقطه گذاری شده با جرقه های نور ساطع شده از اشکال حیات که اینجا برای غذا شکار می نمایند و در جستجوی جفت هستند. دنیایی با دندان های وحشتناک مانند دندان های ماهی نیش دندان. اما اجازه ندهید نیش دندان شما را بترساند: بزرگی آن به مقدار یک گریپ فروت است.

زئوپلانکتون

بسیاری از حیوانات مختلف در فضای درونی اعماق اقیانوس در حرکت هستند و نام جمعی آن ها زئوپلانکتون است. این نام برگرفته از زبان یونانی و معنای آن حیوانات پرسه زن است. بعضی از آن ها تمام زندگی خود را پرسه زنی می نمایند، مانند میگوی دانه ای که در لاک نارنجی رنگ خود جمع شده است و پروانه دریایی؛ حلزونی که به جای خزیدن شنا می نماید.

دیگران فقط اعضای موقت زئوپلانکتون هستند - مراحل لاروی حیواناتی مانند ستاره های دریایی که در نهایت برای ادامه زندگی خود در بستر دریا پایین میروند. گذراندن زمان به عنوان پرسه زن به این معناست که آن ها با جریان های اقیانوسی به مکان های نو می روند، البته اگر در مسیر به وسیله زئوپلانکتون های دیگر خورده نشوند.

لارو لپتوسفالوس

مراحل اولیه چرخه زندگی حیوانات اقیانوسی معمولاً با شکل بالغ آن ها بسیار فرق دارد. این لارو لپتوسفالوس برگ مانند در نهایت به یک مارماهی بالغ تبدیل می گردد و شکل بدنش تغییر می نماید.

داشتن بدن نازک و شفاف به عنوان لارو ممکن است به بقاء این موجود در دوران رشد و نجات از دست شکارچیان یاری کند. از آنجا که لارو ها و بالغ ها بسیار متفاوت به نظر می رسند، اشکال لارو اغلب به عنوان گونه های متفاوتی از بزرگسالان توصیف می شدند، تا زمانی که زیست شناسان دریایی متوجه شدند آن ها مراحل مختلف یک چرخه زندگی هستند.

پاروپایان یاقوت کبود

پاروپایان سخت پوستان کوچکی هستند که مقدار آن ها معمولاً یک یا دو میلی متر است و اغلب به وسیله ماهی های اعماق دریا مانند دم نخی و لق دهان چراغ قرمز خورده می شوند. بیشتر پاروپایان جلبک های میکروسکوپی را می خورند که در نزدیکی سطح اقیانوس رشد می نمایند و مدفوع و اجساد مرده آن ها به حمل کربن به اعماق زیرین دریا یاری می نماید.

اما پاروپایان یاقوت کبود دریایی متفاوت هستند: ماده ها به شکل انگل درون حیوانات ژله ای پرسه زن به نام سالپ زندگی می نمایند، در حالی که نر های رنگارنگ آزادانه در اقیانوس شنا می نمایند. نر ها صفحات کریستالی کوچکی در پوست خود دارند که نور آبی را منعکس می نماید و ظاهری درخشان به آن ها می بخشد.

اژدهاماهی و هچت ماهی

مانند کرم های شب تاب، بسیاری از حیوانات اعماق دریا نیز می توانند نقاط یا جرقه های نوری فراوری نمایند که به عنوان زیست تابی شناخته می گردد.

در منطقه گرگ و میش، بقایای نور خورشید سایه هایی می اندازد که حیوانات را در معرض دید شکارچیان قرار می دهد، بنابراین بسیاری از گونه ها در این منطقه برای استتار با نور لکه دار می شوند. برای مثال، قسمت زیرین ماهی هچر دارای اندام های زیست تابی است که با نور ضعیفی که از بالا می آید مطابقت دارد.

در منطقه نیمه شب، حیواناتی مانند اژدهاماهی برای یافتن طعمه خود از زیست تاب استفاده می نمایند و در سراسر اعماق اقیانوس، موجودات با نور به سایر اعضای گونه خودشان سیگنال می دهند تا برای مثال جفت شان را جذب نمایند.

لق دهان چراغ قرمز

ماهی لق دهان چراغ قرمز یکی از سرّی ترین شکارچیان اعماق دریا است. فک پایین آن یک قاب استخوانی باز بدون کف گوشتی است، به این معنی که می تواند بسیار سریع مانند تله موش بسته گردد. به این ماهی چراغ قرمز یا stoplight می گویند، چون اندام های زیست تاب نزدیک چشم آن نور قرمز فراوری می نمایند.

بیشتر زیست تاب ها در اعماق اقیانوس به رنگ آبی هستند، چون این رنگ به خوبی از آب عبور می نماید و چشمان بسیاری از حیوانات اعماق دریا به نور قرمز حساس نیست. اما لق دهان چراغ قرمز می تواند قرمز را ببیند، بنابراین می تواند طعمه خود را بدون هشدار دادن نسبت به خطر روشن کند.

ماهی مرکب شیشه ای

حدود 60 گونه ماهی مرکب شیشه ای در اقیانوس وجود دارد و نام آن ها برگرفته از بدن شفاف شان است؛ یک ترفند عالی برای جلوگیری از سایه انداختن که به وسیله شکارچیان در منطقه گرگ و میش قابل رویت است.

تصویر بالا، بچه ماهی مرکب است. دو زائده ای که از آن بیرون زده اند، چشم های آن روی ساقه های بلند هستند. چشم ها نسبت به بقیه بدنش شیشه ای تر هستند، بنابراین هر چشم نیز دارای یک اندام زیست تاب است تا سایه اش را بپوشاند. اما وقتی این بچه ماهی بزرگ می گردد، آن ساقه ها ناپدید می شوند و او به سمت پایین حرکت می نماید تا به عنوان بزرگسال در منطقه نیمه شب زندگی کند.

ماهی مرکب چشم چپ

ماهی مرکب در اعماق اقیانوس مقدار های مختلفی دارد، از ماهی مرکب غول پیکر که بیش از 10 متر تا نوک طولانی ترین شاخک هایش کشیده می گردد تا بچه های کوچکی که طول شان حدود 15 سانتی متر است.

ماهی مرکب اعماق دریا اشکال مختلفی دارد: ماهی مرکب چشم چپ که به عنوان ماهی مرکب توت فرنگی نیز شناخته می گردد و یک چشمش دو برابر چشم دیگرش است. این ماهی در ناحیه گرگ و میش شنا می نماید و با چشم بزرگ در پی سایه هایی است که به وسیله طعمه های احتمالی ایجاد می گردد و با چشم کوچک تر مراقب شکارچی های احتمالی زیر خود است.

ماهی دم نخی و مارماهی باکسر

ماهی دم نخی و مارماهی باکسر دارای بدنی کشیده، نازک و روبان مانند هستند. طول بدن ماهی دم نخی حدود 30 سانتی متر و طول نخ آن دو برابر طول دمش است. نام دیگر آن به علت عدسی های دوچشمی چشم هایش که برای تشخیص سایه های طعمه در ناحیه گرگ و میش از آن ها استفاده می نماید، ماهی چشم لوله ای است. ماهی چشم لوله ای آنقدر عجیب است که تنها گونه در یک طبقه بندی کامل است.

طول مارماهی باکسر به 1.5 متر می رسد و با جارو کردن آرواره های کشیده اش در آب تغذیه می نماید و زائدات سخت پوستان را با دندان های ظریف خود قاپ می زند.

قلابچه ماهی

حیات در اعماق تاریک اقیانوس می تواند کمیاب باشد و اگر ماهی بخواهد جفت یابی کند، این کمیاب بودن حیات به یک مشکل تبدیل می گردد. آویزان شدن به یک جفت بالقوه راه چاره خوبی است، اما بعضی قلابچه ماهی های اعماق دریا در این کار افراط می نمایند.

نر ها بسیار کوچکتر از ماده ها هستند و وقتی نر با ماده آشنا می گردد، بوسه ای به بدن او میزند که تا آخر عمر ادامه دارد. ذخایر خون نر به وسیله لب هایش به خون ماده می پیوندد و او مانند یک انگل با ماده زندگی می نماید در حالی که ماده طعمه ها را با تله زیست تاب خود می گیرد. اما نر آویزان یک وسیله جانبی مفید برای ماده است، چون آماده بارور کردن تخم های ماده در هنگام رها کردن آن هاست.