گردشگری حیات وحش اکوتوریسم و تورهای سافاری و گردشگری کوهستانی را در بر می گیرد - مجله عطر یاس

گردشگری تماشای حیات وحش عمدتا در منطقه ها حفاظت شده رخ می دهد. هزینه جمع آوری شده به وسیله گردشگری حیات وحش برای نگهداری از پارکهای ملی و پناهگاه ها استفاده می گردد. علاوه بر یاری مالی، گردشگری حیات وحش باعث افزایش آگاهی در خصوص گونه های جانوری و گیاهی نیز می گردد. این تورها مردم را به طبیعت نزدیکتر می نماید و آنها به اهمیت اکولوژیک حیات وحش پی میبرند. حیات وحش نشان دهنده تنوع زیستی است که برای سلامتی ما و رفاه کل سیاره زمین لازم است.

ما در یک سیستم اکولوژیک به هم پیوسته زندگی می کنیم که در آن هر میکروارگانیسم اعم از حیوان، گیاه یا ماهی بر دیگری تأثیر می گذارد. تغییر زیستگاه طبیعی هر موجودی باعث ایجاد اثر بر دیگری می گردد، بنابراین نبود تعادل در سیستم اکولوژیک بطور کلی چرخه زندگی بسیاری از گونه ها را به خطر می اندازد. حدود 40هزار گونه حیوانی، قارچی و گیاهی برای انسان مفید است. بیش از یک سوم داروهای ما از گیاهان وحشی سرچشمه می گیرند.

دوزیستان در آمریکای لاتین و دریای کارائیب با بیشترین سرعت در حال کاهش هستند که بخشی از آن به علت بیماری قارچی کیترید است. بیشترین خطر انقراض برای پرندگان و پستانداران در آسیای جنوب شرقی مشاهده می گردد که عمدتاً به علت تبدیل جنگل های پست است. 7000 گونه جانوری و گیاهی در تجارت غیرقانونی شناسایی شده و لیست گونه های تحت حمایت بین المللی همچنان در حال افزایش است.

براساس گزارش UNWTO ارزش مالی گردشگری تماشای حیات وحش در آفریقا، 7درصد از گردشگری دنیا مربوط به گردشگری حیات وحش است، بخشی که سالانه حدود 3درصد رشد می نماید. همین سند نشان می دهد که در مجموع 14 کشور در آفریقا حدود 142 میلیون دلار آمریکا هزینه ورودی برای منطقه ها حفاظت شده ایجاد می نمایند. گزارش WWF نشان می دهد که 93 درصد از کل سایت های میراث طبیعی از سرگرمی و گردشگری حمایت می نمایند و 91 درصد از آنها شغل ایجاد می نمایند.

به عنوان مثال، در بلیز گفته می گردد که بیش از 50 درصد از جمعیت به وسیله عایدی حاصل از گردشگری و ماهیگیری مرتبط با زندگی مرفه ای را سپری می نمایند. کشورهایی مانند اوگاندا، زامبیا، زیمبابوه، بوتسوانا و نامیبیا بیشتر پذیرای گردشگران بین المللی علاقمند به حیات وحش هستند. 80 درصد از گردشگران حیات وحش در این کشورها بین المللی هستند. بیشتر این گردشگران بین المللی از اروپا هستند.

گزارش WWF نشان می دهد که 93درصد از کل سایت های میراث طبیعی از سرگرمی و گردشگری حمایت می نمایند و 91درصد آنها شغل های مناسبی برای مردم آن منطقه ایجاد شده است. توریسم حیات وحش در دستور کار 2030 ذکر شده است در SDGs، حیات وحش و تنوع زیستی در هسته اصلی بیشتر بحث های دستور کار 2030 قرار گرفته اند. کنفرانس اخیر تنوع زیستی سازمان ملل به وسیله دو گروه کاری ادغام شد. گروه کاری (WG I) به همکاری با سایر کنوانسیون ها و سازمان ها پرداخت. یک مکانیسم دنیای تقسیم منافع چندجانبه تحت پروتکل ناگویا در خصوص دسترسی به منابع ژنتیکی و اشتراک عادلانه و منافع ناشی از استفاده از آنها و ملاحظات اجتماعی-مالی، مسئولیت و جبران خسارت، ارزیابی ریسک و مدیریت ریسک، و حرکت فرامرزی غیرعمدی موجودات زنده اصلاح شده (LMOs) تحت پروتکل ایمنی زیستی کارتاخنا هستند.

با این حال، از آنجایی که گردشگری حیات وحش به مقاصد بزرگ احتیاج دارد، انتظار می رود این بازار خاص سریع تر از سایرین بهبود یابد. بریتانیا، آلمان و فرانسه بزرگترین کشورهای اروپایی برای گردشگری حیات وحش هستند. با آگاهی بیشتر اروپایی ها از بحران آب و هوایی کنونی، تقاضا برای پایداری در حال افزایش است. پس از کووید-19، بازار اروپا برای گردشگری حیات وحش فرصت های زیادی را ارائه می نماید، با گردشگر های بیشتری که مایل به ارتباط با طبیعت هستند و تقاضای بیشتری برای پایداری دارند. سافاری، تماشای حیات دریایی و تماشای حیات وحش اشکالی از گردشگری غیرمصرفی هستند که شامل انواع فعالیت های مشاهده حیات وحش است. گردشگری غیرمصرفی فقط مربوط به مشاهده و عکاسی از حیواناتی است که آزادانه در زیستگاه طبیعی خود زندگی می نمایند.

گردشگری مصرفی حیات وحش با تأثیرگذاری بر عملکرد طبیعی حیات وحش به وسیله درگیر شدن در فعالیت هایی مانند ماهیگیری، شکار و حیوانات سواری مرتبط است. گردشگری حیات وحش احتمالاً به حیوانات وحشی و زیستگاه طبیعی آنها آسیب می رسانند اما با رعایت و آگاهی دادن به مردم می تواند باعث پیشرفت جوامع در هر موقعیتی گردد و با توجه به اینکه اطلاع رسانی در رابطه با آسیب های زیست محیطی وعدم توجه به حفظ و مراقبت محیط اطراف در کشورهای در حال توسعه و نبود دیدگاه نسبت به اینکه این سهل انگاری ها باعث خسارات جبران ناپذیری می گردد، تورهای گردشگری کنترل شده می توانند بسیاری از مسائل در این زمینه ها را با اطلاع رسانی مناسب کاهش دهند و از لحاظ مالی باعث ایجاد شغل و کسب عایدی شوند.