سینمای فعلی انتقام سرمایه داری از مردم عادی ست
به گزارش مجله عطر یاس، در حاشیه جشنواره سینما انقلاب و جایزه ققنوس، سلسله نشست هایی با عنوان رسانگاه برگزار می گردد که هدف آن آنالیز نسبت رسانه و سینما با مقوله پیشرفت است؛ این که سینما چه نسبتی با پشرفت کشور دارد و باید چه نقشی را برای پیشرفت کشور بازی کند؟
به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، در حاشیه جشنواره سینما انقلاب و جایزه ققنوس، سلسله نشست هایی با عنوان رسانگاه برگزار می گردد که هدف آن آنالیز نسبت رسانه و سینما با مقوله پیشرفت است؛ این که سینما چه نسبتی با پشرفت کشور دارد و باید چه نقشی را برای پیشرفت کشور بازی کند؟
جلسه نخست از سلسله نشست رسانگاه، سه شنبه 21 بهمن برگزار گردید. در اولین قسمت از فصل اول این نشست، سید مهدی ناظمی پژوهشگر حوزه فلسفه سینما به ارائه نظرات خود پیرامون اندیشه در سینما پرداخت.
ناظمی در ابتدا به خواستگاه مشترک هنر و فلسفه پرداخت و تعامل و تعارض ایجاد شده میان این دو را، امری طبیعی قلمداد کرد. وی به صندلی فعلی سینما اشاره نمود و گفت: در عصر افول هنر و نخبگانی شدن هنر های دیگر، این تنها سینماست که ضمن حفظ حرکت نخبگانی، عامه مردم را نیز با خود همراه نموده است. به بیانی سینما، اجتماعی ترین و هنرترین هنرهاست.
این پژوهشگر در رابطه با تعاملات فلاسفه با سینما اضافه کرد: کثرت سوء تفاهم های ایجاد شده توسط اندیشمندان و فلاسفه، ناشی از حمل استعداد تفکر در سینماست و برای اهمیت بالای سینماست.
وی با اشاره نمودن به وابستگی سینما به سرمایه داری، بیان نمود: سینمای ما کاملا بالاشهری و نئولیبرال است، این فیلم ها منبع معتبر و قابل استنادی برای شناخت مردم پایین شهر نیست و تنها انتقام سرمایه داری از عدم همراهی مردم، با این جریان است. در این فیلم ها و حتی در صدا و سیما، هجو و تمسخر پایین شهری ها به وفور یافت می گردد، هرچند چنین چیزی در سینمای هالیوود نیز هست، اما با کارشناسی های انجام شده، فیلم حداقل احترامی برای مخاطب قائل است، احترامی که در سینمای ایران یافت نمی گردد.
این استاد دانشگاه تاکید نمود: متاسفانه در ایران کارشناس واقعی وجود ندارد و حتی منتقدین و خبرنگاران که وظیفه آشکار سازی مناسبات آلوده را دارند، هجو و یا خریده می شوند. این فضا حاکی از صنعت پولشویی ست.
وی سینمای فعلی را حافظ وضع موجود خطاب کرد و ادامه داد: از آنجاکه سینمای فعلی برآمده از وضع موجود و سرمایه داری ست، با فلسفه بافی هایی نظیر بی پولی و فقر مردم، ناشی از طرز تفکر و عملکردشان است از وضع موجود حفاظت می نماید و به تمسخر مردم می پردازد در حالی که فقر طی چند سال اخیر، به هیچ وجه ارادی نبوده و ناشی از بحران های مالی ست. در این سینما مردم و پایین شهری ها در باغ وحش هایی مثل زورآباد وجود دارند و قهرمان فیلم پس از آگاهی نیز، ناچار به تن دادن به وضع موجود است. این سینما هستی را به درصد اندکی سرمایه دار و باغ وحش، تقسیم نموده است. داوران نیز چنین انتخابی داشته اند.
ناظمی جشنواره فجر سال جاری را عظیم ترین توهین به ملت در طول سال های اخیر دانست و خواهان استیضاح مسولین مرتبط و بازگشت پول های حکومتی که صرف ساخته شدن فیلم ها شدند، شد. وی در پایان سلامت مالی را برای رسیدن به سینمای ملی و سینمای پیشرفت امری ضروری دانست و مبارزه با پولشویی در سینما را اولین گام برای سلامت سینما که مقدمه ای برای رسیدن به سینمای پیشرفت است، برشمرد.
منبع: خبرگزاری دانشجو