گیسو، قسمت هفتم؛ گیسو و در جا زدن - مجله عطر یاس

در خلاصه داستان این قسمت آمده است:

پگاه به لوسی یاری می نماید تا بتواند اطلاعاتی از پدر و مادرش به دست بیاورد. سهیل و پیمان هم که فکر می نمایند رضا دستگیر شده، پیش حاج یونس می فرایند و...

سهیل و پیمان بعد از دستگیری رضا به مخفی گاه حاج رضا می فرایند تا از او درخواست یاری نمایند. حاج یونس فکر می نماید علت بازداشت رضا تحت فشار قرار دادن خودش است و از آن جایی که می داند رضا نقشی در پفراینده ندارد، خیالش راحت است که به زودی آزاد می گردد.رضا برای تحت فشار قرار دریافت پدرش بازداشت شده است؛ اما نه توسط پلیس. همان کسانی که گیسو را از پا درآوردند، رضا را دستگیر نموده اند و به زور شکنجه می خواهند جای مخفی شدن حاج رضا و پول ها را از زبان رضا بیرون بکشند.

لوسی با رفت و آمد بیشتر با پگاه با او صمیمی تر از قبل می گردد و پیش او می ماند. ماجرای این که لوسی زبان فارسی را متوجه می گردد هم دیگر لو می رود و پگاه و سهیل هر دو موضوع را می فهمند. پیش رفتن داستان گیسو به قدری کند است که فرقی با درجا زدن ندارد. در هر کدام از هفت قسمت گذشته سریال به اندازه 3 دقیقه پیش رفته است که بیش از چهل دقیقه چیز های به درد نخور در کنارش آمده است. ماجرای پدر و مادر لوسی، ماجرای پیمان و درسا، ماجرای پگاه و منشی اش، ماجرا های پگاه وسهیل، ساخت کلیپ تبلیغاتی، روابطی که با نازی و کتی ایجاد می گردد و... هر کدام قرار است که در کنار موضوع پفراینده مالی حاج رضا خرده داستان هایی باشند که سریال را سر پا نگه دارند و جذاب ترش نمایند.

اما هرکدام از این خرده داستان ها به وزنه های سنگینی می مانند که جلوی پیش رفتن گیسو را گرفته اند. هیچ کدامشان عملاً پیش نمی فرایند و در کنار موضوع اصلی فقط مشتی دیالوگ اضافی و حوصله سر بر می بینیم که به هیچ جا هم نمی رسند. منوچهر هادی در سریال دل یک موضوع را تا حد دیوانه شدن مخاطب کش داد و در گیسو برای ده موضوع این کار را می نماید. بسیاری از سریال های ایرانی با حجم فیلم نامه ای دو برابر گیسو تازه به مرحله فراوری و کارگردانی و بازی می رسند و در آن جا توفیقی نمی یابند؛ اما گیسو با این فیلم نامه بچگانه با کارگردانی همراه می گردد که هیچ چیز به آن اضافه نمی نماید و سر آخر فراوری نمایندگانش ژست پیروزی و موفقیت نیز می گیرند.

جمع شدن امکانات برای منوچهر هادی و ساخته هایش چیزی جز تنزل فرهنگی و تنزل سلیقه مخاطب به همراه نداشته است. این امکانات در صورتی که در اختیار بسیاری از جوان های با استعداد این عرصه قرار می گرفت، قطعاً شاهد آثاری جذاب تر و دوست داشتنی تر بودیم...