سفر به ویلای شخصی یا اجاره ای - مجله عطر یاس

جهت دریافت خدمات طراحی ویلا در شمال با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های ساختمانی ویلا و باغ کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

به گزارش جهانی اقتصاد، آنالیز ها نشان می دهد طی چند سال اخیر تعداد خرید ویلاها و خانه ها توسط غیربومیان در شمال کشور افزایش چشمگیری داشته که در ظاهر به منظور خرید ویلا برای سفر و گردشگری و گذراندن اوقات فراغت انجام شده است اما در واقعیت توقع قابل تعمق ملّاک ها برای افزایش قیمت در سال های بعد است. باتوجه به اینکه اقتصادیات سالانه از صاحبان ویلاهای بلا استفاده گرفته نمی گردد، املّاک به شکل منجمد درآمده و مورد بهره برداری ملاک ها قرار گرفته است که بدون پرداخت شارژ شهری که در بسیاری از کشورها حدود نیم درصد از قیمت روز ملک است از تمامی خدمات و امکانات شهری یا روستایی بهره برداری نموده و هزینه ای بابت دریافت این خدمات پرداخت نمی گردد که این امر کاملا به زیان بومیانی است که برای خدمات شهری هزینه پرداخت می نمایند.

در بسیاری از کشورهای جهان، دولت ها توسط مقامات محلی مسوول دریافت اقتصادیات سالانه املاک هستند که به وسیله منابع اقتصادی مختلف خرج شهری و ارائه خدمات بهتر را تامین نمایند. از این رو این مقامات محلی سالانه از صاحبان املاک شارژ شهری دریافت می نمایند که نرخ آن از نیم درصد قیمت روز مسکن تا 5/ 1 درصد متغیر است. درآمد حاصل از اقتصادیات ها در واقع کل بودجه سالانه برای اداره شهر را فراهم می نماید. اما در ایران ملاک ها در حیاط خلوت اقتصادیاتی دولت از امنیت کامل برخوردارند و به دلیل نبود قوانین شارژ شهری از پرداخت اقتصادیات مسکن های بلااستفاده خود معاف شده اند. هزینه برای سرمایه گذاری ملکی و بلااستفاده گذاشتن آن سهم سفته بازی و انجماد املاک را بالا می برد و این فرصت را برای کسانی که توان اقتصادی کافی برای سرمایه گذاری ملکی دارند ولی هزینه اقتصادیاتی سالانه پرداخت نمی نمایند ایجاد نموده است.

در ایران ملاک ها (افرادی که چندین ملک دارند) اقدام به سرمایه گذاری های ملکی در بسیاری از مناطق کشور به ویژه در شمال نموده اند که هیچ هزینه ای بابت آن پرداخت ننموده و این امر منجر به منجمد کردن سرمایه های ملی کشور و بلااستفاده ماندن بعضی از املاک شده است. این امر طی چند سال اخیر به شدت افزایش یافته است. مهم ترین اقدام ملاک ها در افزایش املاک خود در شمال، افزایش قیمت آن در آینده است. آثار مخرب این معافیت اقتصادیاتی در یکی، دو سال اخیر را در شهرهای عظیم از جمله تهران مشاهده کردیم که حجم قابل توجهی از ملک ها نه توسط متقاضیان واقعی بلکه توسط سرمایه گذاران انجام گرفته است زیرا اقتصادیاتی در ازای داشتن آن ملک از سوی دولت محلی گرفته نمی گردد و این حاشیه امنی را برای صاحبان املاک منجمد ایجاد نموده است و آنها با سرمایه گذاری های گسترده منجر به بلااستفاده کردن این خانه ها شده اند که نه مورد استفاده شخصی قرار گرفته و نه اجاره داده می شوند.

براساس آمار رسمی ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، دفتر خدمات فرهنگی، بازرگانی و خدمات در گزارشی از شرایط اجتماعی و فرهنگی ایران به آنالیز سهم اقامت سفرها در انواع اقامتگاه ها پرداخته که براساس آن میزان اقامت در ویلا و آپارتمان شخصی در سال 1398 حدود 7/ 6 درصد برآورد شده است و این درحالی است که این رقم در سال 1397 معادل 1/ 7 درصد بوده است. این امر نشان می دهد که املاک در شمال به رغم افزایش خرید ویلا در حالت انجماد قرار گرفته است و در واقع ابعاد دیگری از انجماد ملکی در کشور به دلیل بی تدبیری در سیاست گذاری های ملکی را آشکار می نماید که با فرار اقتصادیاتی از خدمات شهری و روستایی برخوردار می شوند. برنده این شرایط مالکان ویلاهای لوکس و بازنده آن بومیان شمال هستند. اگر قوانین مربوط به اقتصادیات سالانه املاک همانند دیگر کشورها معادل نیم درصد از قیمت روز ملک توسط دولت محلی از صاحبان آنها گرفته گردد، دایره امن ویلاداران به دلیل پرداخت نکردن خدمات شهری به خطر می افتد و با هزینه ای شدن برخورداری از خدمات با پرداخت شارژ شهری سالانه یا مجبور به اجاره دادن این املاک هستند یا نسبت به فروش املاک خود اقدام می نمایند زیرا در صورت اجبار در پرداخت سالانه بلااستفاده ماندن ملک نفعی برای آنها نداشته و به دلیل پرداخت هزینه های مازاد از انجماد املاک خودداری می نمایند.

پرداخت شارژ شهری سالانه برای املاک از ویلاداران منجر به تامین خرج خدمات شهری می گردد و همچنین از منجمد شدن املاک جلوگیری می نماید، زیرا با افزایش هزینه مالکان ویلاهای لوکس، آنها مجبور به اجاره آنها هستند و اگر توانایی پرداخت هزینه های اضافی را نداشته باشند اقدام به فروش ویلاهای خود می نمایند که این امر منجر به منافع دیگری در مناطق شاقتصادی کشور همچون جلوگیری از جنگل خواری و تغییر کاربری می گردد. همچنین به نفع بومیان شهری نیز هست؛ زیرا درحال حاضر بسیاری از املاک منطقه به دلیل خرید غیربومیان به حالت انجماد درآمده و ویلاداران بدون پرداخت شارژ شهری از تمامی خدمات و طرح های اجرای شهر یا روستا همانند بومیان برخوردار می شوند که با تدوین قوانین پرداخت اقتصادیات سالانه تمامی مالکان یک شهر یا روستا در موقعیتی برابر قرار می گیرند.

اگرچه تدوین قانون پرداخت اقتصادیات سالانه املاک شامل بومیان نیز می گردد اما باتوجه به اینکه سهم اقتصادیات سالانه تنها نیم درصد از کل قیمت روز ملک است شرایط را برای ویلاداران لوکس که املاک خود را بلااستفاده گذاشته اند، سخت خواهد نمود، زیرا به منظور افزایش هزینه ها مجبور به خارج کردن املاک از منجمد شدن هستند و این امر می تواند در افزایش میزان استفاده از ویلا و خانه های شخصی جهت سفر و اقامت یاری کند.

مرکز آمار ایران در ادامه گزارش خود در اقامت شبانه مسافران میزان بهره برداری از دیگر انواع اقامتگاه ها را نیز آنالیز نموده است که براساس آن در سال 1398 اقامت در خانه بستگان و آشنایان با 6/ 73 درصد بیشترین سهم در سفرهای داخلی را به خود اختصاص داده است و پس از آن اجاره ویلا و آپارتمان با 7/ 8 درصد قرار گرفته است. اقامت در هتل های عمومی تنها سهم 5/ 3 درصدی را کسب نموده و اقامتگا ه های سازمانی که برای کارکنان نهادهای دولتی و غیردولتی مورد استفاده قرار می گیرد 6/ 2 درصد از کل اقامت شبانه را به خود اختصاص داده است. باتوجه به اینکه اقامت در چادر و کمپ شخصی به دلیل افزایش طبیعت گردی و بومگردی مورد توجه بسیاری از گردشگران در سراسر جهان قرار گرفته است در ایران سهم این نوع اقامت در سال 1398 تنها 6/ 2 درصد بوده و فرایند نزولی را طی نموده است، زیرا در سال 1397 این رقم 8/ 3 درصد بوده است.