بدون فروش یک محصول یونیکورن شد - مجله عطر یاس

شرکت پلی گراند که تنها پس از گذشت 23 ماه از شروع به کارش تبدیل به یک تک شاخ شد، توانست به سرعت 330 میلیون دلار سرمایه جذب کند و جالب آنکه نام گوگل نیز در فهرست نخستین سرمایه گذاران آن در کنار اچ پی و فاکسکان، ردپوینت، سیگیت و تنسنت دیده می شود. طرح ایجاد این شرکت بر مبنای ایجاد یک استودیوی طراحی است که منابع، مربی و سرمایه لازم برای کسب وکارهای نوپایی را فراهم می کند که روی تولید وسایل سخت افزاری کار می کنند. شرکای اندی روبین در این راه پیتر بارت، مت هرشنسن و بروس لیک هستند.

شرکت از ابتدا با حضور اندی روبین موقعیتی متفاوت داشت. در سال 2017 تنها 2 سال پس از پایه گذاری شرکت گزارشی از تیم کاپلان در بلومبرگ روی این نکته تاکید داشت که قرار است کسب وکار اصلی شرکت در حوزه گوشی هوشمند باشد، اما ارزش شرکت قبل از فروش حتی یک گوشی هوشمند، از مرز یک میلیارد دلار گذشته و تبدیل به تک شاخ دیگری در دنیای فناوری شده.

اندی روبین در دنیای فناوری چهره ای شناخته شده و اثرگذار است. این برنامه نویس، مهندس، کارآفرین و سرمایه گذار خطرپذیر آمریکایی در سال1963 متولد شده و در دانشگاه یوتیکا تحصیل کرده. او فرزند یک روانشناس اهل نیویورک است که بعدا کسب وکاری برای خودش ایجاد کرد. پدر اندی صاحب شرکتی بود که تصاویری را از آخرین ابزارک های الکترونیکی تهیه می کرد و این تصاویر همراه با فهرست صورتحساب کارت های اعتباری برای مشتریان ارسال می شد. اندی در طول دوره کارش از سال 1989 تا 1992 در شرکت اپل به دلیل علاقه زیاد به روبات ها از طرف همکارانش به نام مستعار اندروید نامیده می شد. این نام در نهایت تبدیل به نام سیستم عاملی شد که او تولید کرد!

اندروید محصول کار اندی و همکارانش برای خلق سیستم عامل گوشی هوشمند بود. آنها در قامت یک کسب وکار نوپا کارشان را از سال 2003 شروع کردند و می خواستند سیستم عامل مبتنی بر کدباز را برای مدیریت گوشی های هوشمند تهیه کنند. اندی روبین که یکی از بنیانگذاران این شرکت بود، پیش از آن کسب وکاری به نام Danger داشت که آن شرکت هم در زمینه گوشی تلفن همراه کار می کرد. محصولات آن شرکت بین جوانان به ویژه به خاطر امکان ارسال پیامک محبوبیت داشت اما نتوانست همکاری با خدمات دهنده T-mobile را ادامه دهد و از توسعه بازماند.

شرکت جدید که بر تولید سیستم عامل متمرکز شده بود، مورد توجه گوگل قرار گرفت چراکه افرادی با استعداد در آن حضور داشتند. سخنگوی گوگل درباره انگیزه خرید شرکت اندروید گفته بود: ما این شرکت را خریدیم چراکه مهندسان نخبه، فناوری ارزشمندی در اختیار دارند که از داشتن آنها هیجان زده هستیم. به این ترتیب کار نزدیک به 2سال اندرو و همکارانش در جهتی قرار گرفت که تبدیل به یکی از بازیگران بزرگ دنیا فناوری شود و اندرو به عنوان معاون ارشد بخش گوشی همراه و محتوای دیجیتال وارد گوگل شد.

شرکت پلی گراند که تنها پس از گذشت 23 ماه از شروع به کارش تبدیل به یک تک شاخ شد، توانست به سرعت 330 میلیون دلار سرمایه جذب کند و جالب آنکه نام گوگل نیز در فهرست نخستین سرمایه گذاران آن در کنار اچ پی و فاکسکان، ردپوینت، سیگیت و تنسنت دیده می شود

این همکاری از سال 2005 پس از خرید شرکت اندروید توسط گوگل شروع شده و تا 2013 ادامه داشت. در این سال اندرو کار روی اندروید را رها کرده و به بخش روباتیک گوگل منتقل شد اما سال بعد به طور کامل گوگل را ترک کرد تا شرکت پلی گراند را تاسیس کند.

پلی گراند محصول سال ها تجربه و کار اندی روبین و گروهی از مهندسان است که تلاش کردند جهتی جدید را باز کنند. شرکت علاوه بر آنکه از ابتدا پیروز به جذب 300 میلیون دلار سرمایه شد، توانست تعداد زیادی شرکت خلاق را هم به خود جلب کند. در واقع فضای پلی گراند ترکیبی از یک مرکز رشد، سرمایه گذار و شرکت نرم افزار و سخت افزار است که توانسته تعداد زیادی شرکت دیگر را هم برای همکاری به خود جلب کند.

اما اندی روبین درباره تغییر جهت کار در این حوزه ابتدا به تجربه نخستین شرکتش اشاره می کند. شرکت Danger در سال 2001 حدود 240 میلیون دلار سرمایه صرف تولید یک گوشی هوشمند کرد، اما امروز همان طرح با هزینه ای حدود 3 میلیون دلار انجام می شود. به همین دلیل او معتقد است که جهت خلاقیت از حوزه نرم افزار به سوی سخت افزار تغییر یافته، گرچه تعبیر دقیق تر آن است که جهت به سمت سخت افزارهایی رفته که برای انجام کارهای جذاب از نرم افزار استفاده می کنند. شرکت پلی گراند با این دیدگاه و برای کمک به خلق ابزارک هایی ایجاد شد که مجوعه ای از امکانات از پیش آماده سخت افزاری و نرم افزاری را عرضه کند که به هرکس اجازه می دهد وسایل بزرگی بسازد.

با نگاه به حوزه هوش مصنوعی می بینیم شبکه های عصبی در همه دنیای فناوری حال حاضر و شرکت های بزرگی همچون فیس بوک و گوگل و مایکروسافت دیده می شود. همه این شرکت ها گروه های ویژه هوش مصنوعی خود را ایجاد کرده اند تا محصولات جدیدی خلق کنند. پرسش این است که یک کسب وکار نوپا چگونه می تواند با این رقبا روبرو شود؟ پاسخ در مجموعه ای از ابزارهای از پیش ساخته شده هوش مصنوعی است که هر کس امکان دسترسی به آنها را داشته باشد. پلی گراند می خواهد چنین ابزارهایی را عرضه کند. آنها مایل هستند به همان شیوه ای که اندروید به تولید کنندگان گوشی هوشمند توانایی ساخت محصولات جدید بدون نگرانی درباره تولید نرم افزار را داد، پلی گراند هم امروز چنین توانایی را به کسب وکارهای نوپای دنیای فناوری ارائه کند.

در این جهت البته پلی گراند گامی پیش تر گذاشته و سخت افزارهای خودش را هم عرضه می کند. آنها در بخشی از شرکت که آن را استودی می نامند، حسگرها و اجزایی را تولید می کنند که به راحتی در دسترس سایر شرکت ها قرار گرفته است. دفتر مرکزی پلی گراند شامل 30 کسب وکار نوپاست و همه ابزارهایی را که یک شرکت برای پیشبرد کار خود نیاز دارد، فراهم ساخته. اندی روبین در این باره می گوید: ما از چاپگرهای ترموپلاستیک گرفته تا چند ماده ای، ماشین های سی ان سی و چاپگرهای سه بعدی ذوب فلزات، دستگاه های طیف نگار، تجهیزات آزمایش شبکه و آزمایشگاه نور را در اختیار داریم.

اما اهداف شرکت بلندپروازانه تر از خلق یک مرکز رشد فوق العاده برای کسب وکارهای نوپاست؛ آنها در نهایت به دنبال خلق زیرساختی هستند که همه ابزارک های دنیا را به یکدیگر متصل سازد. آنچه که از توضیحات اندی روبین برمی آید، پلی گراند به دنبال خلق چیزی شبیه به یک سیستم عامل برای حوزه اینترنت اشیاء است (چیزی که گوگل و هوآوی هم در حال کار روی آن هستند) اما قرار است این سیستم عامل به رایانه ابری متصل شود و از توانایی یادگیری عمیق برخوردار باشد تا خود را با نیازهای کاربر سازگار سازد.

آنچه اندی روبین درباره برنامه کاری پلی گراند می گوید، چیزی خیالی شبیه به فیلم های علمی تخیلی به نظر می رسد که در آن رایانه های مبتنی بر هوش مصنوعی همه چیز یک خانه یا حتی یک سیاره را تحت نظارت دارند. با این حال اندی روبین که با خلق سیستم عامل اندروید توانست انقلاب گوشی های هوشمند را سرعت بخشد و محصول وی امروز حدود 85درصد از بازار گوشی های هوشمند را تحت سیطره خود گرفته، انگیزه و دلیل کافی دارد تا خود را قادر به خلق چنین آینده ای بداند.

پلی گراند در لوس آلتوس کالیفرنیا قرار گرفته است و شرکتی است که برخی فعالیت های یک مرکز رشد را انجام می دهد، اما برخلاف بیشتر مراکز رشد به کسب وکارها سرمایه تزریق نمی کند؛ به جای آن مشاوره و امکانات تولید را در قبال سهمی از شرکت، در اختیار شرکت های جوان می گذارد. آنها به همین دلیل شرکای سرمایه گذار خود را بر مبنای توانایی عرضه سرمایه انتخاب نمی کنند و به دنبال شرکایی هستند که توانایی ارائه مشاوره به شرکت های جوان را داشته باشند.