امیر عابدزاده دروازه بان بدی است؟ - مجله عطر یاس

عابدزاده پارسال بیش از صد مهار کلیدی در لیگ برتر پرتغال به ثبت رساند و سال جاری هم در لیگ دسته دوم اسپانیا جزو گلر های خوب بوده است. با همه اینها، اما یک نکته در خصوص او کمی توی ذوق می زند؛ این که امیر خواسته یا ناخواسته در کوشش است درون دروازه کاراکتر پدرش را در اذهان تداعی کند. احمدرضا عابدزاده یکی از ممتازترین دروازه بان های تاریخ فوتبال ایران بود؛ گلری که غیر از مهارت های فنی، با اعتمادبه نفس وحشتناک و غیرطبیعی اش شناخته می شد. او دروازه بانی بود که وسط دیگ جوشان آزادی با لبخند هری کیول را دریبل می زد و در جهنم ملبورن، توپ را یک دستی می گرفت.

الان بعضا به نظر می رسد امیر می کوشد تا همان کاراکتر را احیا کند. اعتمادبه نفس عابدزاده کوچک کمی اغراق شده است و حتی زبان بدن او هم نوعی تقلید از احمدرضا به نظر می رسد. فقط هم تیم ملی و گل بد امروز نیست؛ این اواخر غرور نسبی امیر در اسپانیا هم منجر به سر زدن یکی، دو اشتباه از او شده است. آنچه مسلم است این که احمدرضا عابدزاده یک شمایل بی همتا در فوتبال ایران بود و تکرار هم نخواهد شد.

بهتر است امیر به جای آن که یک کپی ناموفق از پدرش باشد، نسخه اصل خودش را ارایه بدهد. او این موقعیت را خیلی سخت به دست آورده و حیف است اگر با تمرکز روی کار های نمایشی، آن را به مخاطره بیندازد. حتما امیر می داند که در تیم ملی یک علیرضا بیرانوند نامدار مترصد بازگشت به قفس توری است. اینجا، جای ژست نیست.

ورزش مدیا