دلایلی برای این که گروه ایران در انتخابی جام جهانی خوب است - مجله عطر یاس

1- همگروه نشدن با عربستان

قرار نگرفتن با عربستان در یک گروه مهمترین مزیت این قرعه ایران است. از مقدماتی جام جهانی 2010 که آنها در استادیوم آزادی ما را بردند تنها یک بار با عربستان در بازی های غرب آسیا و با تیم های دوم بازی نموده ایم. امارات قطعا رقیب ساده تری برای ما نسبت به عربستان است. هم اینکه آنها از نظر فنی به پای عربستان نمی رسند و هم اینکه دیگر مسائل میزبانی که در سال های اخیر با تیم های باشگاهی عربستانی داشته ایم گریبان گیر ما در این دوره نخواهد شد.

هر چند شاید بعضی دوست داشتند که برای انتقام از آن باخت تلخ مقابل عربستان در 2010، بلاخره جایی این تیم را دیدار کنیم. اما وقتی با کیروش که در بردن تیم های غرب آسیا متخصص شده بود این رویارویی رخ داد دیگر سرمان برای رویارویی با یک عربستان قویتر شده نسبت به هشت سال اخیر درد نمی نماید. پس همین که با عربستان مصاف نمی دهیم خودش پنجاه درصد ادعای قرعه خوب بودن را تایید می نماید!

2- همگروه شدن با فقط یک تیم شرق آسیایی

از 1998 تا کنون، فقط یک بار در مراحل مقدماتی جام جهانی به تیم های شرق آسیا باخته ایم. آن یک بار هم به ژاپن در بازی آخر مقدماتی جام 2006 بود که با قطعی شدن صعود هر دو تیم حکم یک بازی تشریفاتی را داشت و ایران بدون لژیونرهایش در آن بازی حاضر شد. درست از زمانی که چین در دو بازی رفت و برگشت در مقدماتی 1998 هشت گل از ایران خورد، شرقی ها به نسبت غربی ها برای ما حریفان دردسرسازی نبوده اند. هر چند ژاپن در پلی آف 98 ما را با گل طلایی برد اما آن بازی پلی آف بود و ما قبل از آن با سهل انگاری خود مقابل قطر و کویت کار به آنجا کشانده بودیم.

ما حتی در 2010 که صعود نکردیم در چهار بازی مقابل کره های شمالی و جنوبی یک برد و سه تساوی کسب کردیم. پس از این نظر که ویتنام می توانست حریف بهتری نسبت به لبنان باشد شاید دچار بدشانسی شده باشیم. انتخاب بین چین و عراق هم ساده نیست اما با توجه به اینکه عراق را به تازگی برده ایم با فزونی روحی مناسب به مصاف آنها خواهیم رفت و رنج سفر به چینی که دیگر آن تیم تسلیم چهار سال پیش در مقابل ایران نیست را هم به خود نخواهیم داد. با این حال این را هم باید در نظر گرفت که در حال حاضر و با این قرعه فقط یک بار پرواز طولانی به شرق آسیا داشته ایم و از این نظر هم این موضوع به نفع ماست.

3- همگروه شدن با کره جنوبی

انتخاب بین کره جنوبی و استرالیا اگرچه سخت است. از طرفی کره از مقدماتی جام جهانی 1994 در دوحه قطر هنوز نتوانسته ما را در مرحله نهایی مقدماتی ببرد. البته آنها در سه دوره با ما همگروه بوده اند و در شش بازی سه باخت و سه تساوی نصیب شان شده. پس انگیزه های شان برای بردن ایران زیاد است. از طرفی نمی توان در باد نتایجی که تیم کیروش مقابل کره جنوبی گرفت خوابید. خوب می دانیم که دو برد ما در مقدماتی 2014 در شرایط خاص و با چاشنی شانس بدست آمد اما در 2018 مقندرانه آنها را شکست دادیم و ده نفره مقابل شان نباختیم. اما حالا شرایط عوض شده.

کره جنوبی به مراتب از تیم 2018 قویتر است. از آن طرف استرالیا هم که پس از پلی اف 1998 با آنها بازی ننموده ایم هم رقیبی بس قدرتمند برای فوتبال ایران می توانست باشد اما رقابت با تیمی که قبلا با آنها بازی نموده ایم و بازیکنان ما چم و خم بازی با آنها را بلدند بهتر از رقابت با تیمی است که نمی دانیم چگونه با انها روبرو شویم. هر چند که می دانیم کره ای ها برای انتقام می آیند اما بازی کردن با یک رقیب همیشگی بهتر از یک رقیب ناشناخته است.

4- همگروهی با تیم های غرب آسیا

هر چقدر هم فوتبال آسیا حرفه ای شده باشد باز ما ته دل مان از دوستی کشورهای عرب با یکدیگر و تاثیر آن بر نوع بازی شان در زمین می ترسیم. تیم هایی همزبان و با فرهنگ تقریبا مشترک که در مقاطعی ما را به شک انداخته اند که نکند در مقاطع حساس برای فدا کردن تیم ملی ایران، پیمان نانوشته ای ببندند. ضمن اینکه شرایط میزبانی را هم باید در نظر گرفت. ما در کشورهای عربی شرایط سخت تری از نظر پذیرایی شدن نسبت به کشورهای دیگر داریم. از این نظر چه بسا باید منتظر اتفاقاتی نظیر آنچه در بازی رفت با بحرین در منامه افتاد بود. اینجاست که نقش فدراسیون در جنگیدن برای جلوگیری از هر نوع تضعیع حقوق تیم ملی ایران اشاره نمود.

بعلاوه نقش کادر فنی برای کنترل روحی و روانی بازیکنان و آماده کردن آنها برای شرایط سختی که در صورت حضور تماشاگران می تواند برای ما رخ دهد. در کنار آن باید باخت های غیرمنتظره مقابل همین تیم های غرب آسیا همانند لبناندر مقدماتی 2014، دو تساوی غیرمنتظره با سوریه در مقدماتی 2018، تساوی بدموقع مقابل امارات در 2010 را هم به یاد بازیکنان آورد تا از همین الان خود را مقابل این تیم ها برنده ندانند.

5- روبرو نشدن با عمان و برانکو

روبرو نشدن با برانکو و تیمش هم می تواند جز اتفاقات خوب قرعه ایران محسوب گردد. هر چند بازی های تیم ملی ایران در مقابل عمان نسبت به بازی های مقابل سوریه کمی راحت تر و کم حاشیه تر بوده اما با شناختی که برانکو از فوتبال ایران دارد چه بسا راه مهار تاکتیکی ایران را بهتر از مربیان سوریه بلد باشد. از این نظر و با توجه به برد اخیر مقابل سوریه در بازی تدارکاتی، می توان سوریه را حریف بهتری نسبت به عمان دانست.

منبع: ورزش سه