علائم و درمان آسیب های عصب رادیال یا افتادگی مچ دست - مجله عطر یاس

آسیب عصب رادیال مسائل زیادی برای عملکرد دست انسان به همراه خواهد داشت. با توضیح در مورد علائم و علل آن به توضیح درباره نحوه تشخیص و درمان آن نیز خواهیم پرداخت. در این مقاله عصب رادیال توضیح داده شده و گفته می شود که چرا تا این حد آسیب پذیر است. در این مقاله دلایل بروز این آسیب، علائم و درمان های فلج عصب رادیال مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

آناتومی عصب رادیال

عصب رادیال از به هم پیوستن شاخه هایی از هر سه تنه شبکه بازویی تشکیل میشود. این عصب در ناحیه بازو شاخه هایی به عضله سه سر میدهد و سپس چسبیده به سطح پشتی استخوان بازو به پایین میاید.

سپس دور زده و به سطح خارجی استخوان بازو و آرنج میرسد و سپس به پشت ساعد رفته و به عضلات اکستانسور یا بازکننده مچ دست و انگشتان عصب میدهد.

این عصب سپس در پشت مچ دست به شاخه های متعدد تقسیم شده و تمام سطح پشت دست و انگشتان دست را حس میدهد.

عصب رادیال در کجا واقع شده است؟

عصب رادیال (Radial nerve) در بازو واقع شده است و به کنترل حرکات ماهیچه سه سر بازو، کشیدگی مچ دست و انگشتان و احساس در بخشی از دست کمک می کند. آسیب عصب رادیال منجر به درد، ضعف، از دست رفتن عملکرد صحیح مچ دست، دست و انگشتان می شود. معمولاً به این حالت فلج عصب رادیال گفته می شود.

آسیب عصب رادیال یا افتادگی مچ دست چیست؟

آسیب عصب رادیال به آسیب عصبی در قسمت بالایی بازو اشاره دارد. این عصب ماهیچه سه سر بازو را کنترل می کند. همچنین کمک می کند تا مچ دست و انگشتان دست کشیده شوند. احساس در بخشی از دست هم به علت حضور عصب رادیال ایجاد می شود. عصب رادیال نزدیک استخوان بازو فوقانی بوده و به همین دلیل بسیار در معرض آسیب واقع شده است. احتمال آسیب زمانی بیش تر می شود که استخوان دچار شکستگی شود.

آسیب عصبی درجات مختلفی دارد:

* نوروپراکسی (Neurapraxia): اولین درجه آسیب که از نظر شدت کم ترین اندازه است

* آکسونوتمزیس (Axonotmesis): دومین، سومین و یا چهارمین درجه آسیب

* نوروتمزیس (Neurotmesis): آسیب درجه پنجم که از نظر شدت بیش ترین اندازه آسیب است

* آسیب به عصب رادیال می تواند منجر به فلج عصب رادیال شود.

علائم آسیب عصب رادیال

علائم آسیب عصب رادیال که می تواند منجر به فلج عصب رادیال شود، عبارتند از:

* درد

* ضعف در مچ دست، دست ها و انگشتان

* از دست دادن عملکرد درست مچ دست، دست ها و انگشتان

عصب رادیال از ساعد به پایین فقط حسی است و در بالاتر از آن هم شاخه های حسی و هم حرکتی دارد. پس آسیب به این عصب میتواند هم ایجاد اختلال حسی و هم حرکتی کند.

در صورتیکه آسیب کامل باشد حس پوستی در قسمتی از اندام بطور کامل از بین رفته و حرکات عضلات مربوطه هم فلج میشوند و اگر آسیب عصب نسبی باشد کاهش حس و ضعیف شدن عضلات بوجود میاید.

علائم آسیب های عصب رادیال بسته به محلی که در آن عصب آسیب دیده فرق دارد. هر چه محل آسیب بالاتر بوده و به ریشه اندام نزدیک تر باشد بافت های بیشتر متاثر میشوند.

در مواردی که محل آسیب عصب رادیال ناحیه مچ دست باشد مهمترین علائم آن کاهش یا از بین رفتن حس پشت دست و انگشتان دست در طرف خارجی دست.

در مواردی که محل آسیب عصب رادیال، بازو و آرنج و یا بالای ساعد باشد بجز علائم ذکر شده به علت فلج شدن عضلات باز کننده یا اکستانسور مچ دست و انگشتان دست، بیمار نمیتواند مچ و انگشتان دست را به پشت بالا بیاورد و مچ دستش آویزان به پایین است. به این حالت Wrist drop میگویند.

علت آسیب های عصب رادیال چیست؟

رایج ترین علت آسیب عصب رادیال شکستگی استخوان بازو یا هومروس است که از آرنج تا شانه ادامه دارد. همچنین احتمال آسیب دیدن این عصب در طی عمل جراحی روی بازو و یا اصابت گلوله به بازو وجود دارد.

دیگر دلایل آسیب عصب رادیال عبارتند از:

* ضربه مستقیم، به خصوص در هنگام تصادف رانندگی و یا حوادث ورزشی

* آسیب های ناشی از اشیا نوک تیز مانند چاقوها یا شیشه

* آسیب های ناشی از فشار بیش از حد، مانند استفاده از چوب زیر به بغل به شیوه نامناسب

* آسیب های ناشی از حوادث

* خوابیدن روی بازوی دست

وابسته به سطح آسیب، ممکن است فرد، پارگی کامل عصب رادیال را تجربه کند. این شرایط می تواند باعث علائمی شود که مشابه آسیب های خفیف تر است.

پارگی عصب معمولا نیازمند ترمیم به وسیله جراحی است.

فعالیت های به خصوص، زمانی که تکرار شوند، می توانند منجر به آسیب عصب رادیال شوند.

حرکاتی که شامل حرکت های گرفتنی و نوسانی هستند، مانند ضربه زدن با چکش، می توانند منجر به آسیب عصب طی زمان شوند.

زمانی که عصب رادیال، روی استخوان های مچ و ساق، عقب و جلو می رود، احتمال گیر کردن، فشرده شدن یا کشیدگی عصب وجود دارد.

مسمومیت با سرب می تواند منجر به آسیب عصبی طولانی مدت نیز شود. در طول زمان، سرب می تواند باعث آسیب به سیستم عصبی شود.

عارضه های خاصی که کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد، ممکن است به یک عصب آسیب برساند.

بیماری کلیوی و دیابت ممکن است باعث التهاب، احتباس مایع و سایر علائمی شود که به نوبه خود می تواند منجر به فشردگی عصب شود. این امر می تواند عصب رادیال یا سایر عصب های بدن را درگیر کند.

تست و تشخیص آسیب عصب رادیال

برای تشخیص آسیب عصب رادیال، پزشک معاینه بدنی انجام خواهد داد. برای این کار مفاصل بازوی فوقانی را حرکت داده و از بیمار در مورد احساس درد، کشیدگی و سوزن سوزن شدن سوالاتی خواهد پرسید.

در برخی از موارد، پزشک برای تشخیص محل دقیق و شدت آسیب اقدامات دیگری را هم انجام خواهد داد، این موارد شامل:

تست تشخیصی الکترود

آسیب عصب منجر به کاهش و یا توقف جریان انتقال الکتریکی در بدن می شود. اندازه گیری سرعت و درجه این سیگنال ها در عصب به تشخیص کمک می کند.

دو نوع از این تست ها ممکن است استفاده شود:

* الکترومیوگرافی (electromyography)

ممکن است پزشک، دستور الکترومایوگرافی (EMG) و تست های هدایت عصبی را نیز بدهد. EMG، فعالیت الکتریکی در ماهیچه را اندازه گیری می کند.

تست هدایت عصبی، سرعت انتقال ایمپالس ها در طول عصب ها را اندازه گیری می کند. این تست ها می تواند به تعیین وجود مشکل در عصب یا ماهیچه کمک کند.

این تست ها همچنین آسیب دیدگی عصب رادیال را نشان می دهد.

* بررسی انتقال و رسانش عصب (nerve conduction study)

در موارد بسیار نادر، ممکن است پزشک درخواست بایوپسی عصبی دهد. این کار شامل نمونه گیری کوچک از عصب و بررسی آن برای تعیین علت آسیب است.

تست های تصویربرداری

روش های تصویر برداری پزشکی که برای تشخیص آسیب عصب به کار گرفته می شوند، شامل رادیولوژی اشعه ایکس، ام آر آی، سونوگرافی بوده و کمک می کنند تا مکان و شدت آسیب عصب به درستی شناسایی شود.

چگونه می توان از آسیب عصب رادیال پیشگیری کرد؟

با پرهیز از وارد کردن فشار زیاد در طولانی مدت روی بازوی فوقانی می توان از بسکمک از آسیب های عصب رادیال جلوگیری کرد. از انجام فعالیت هایی که منجر به آسیب عصب می شوند به شدت جلوگیری کنید، حرکات تکرار شونده و پرهیز از ماندن در حالت هایی که عضلات در هنگام نشستن یا خوابیدن در حالت گرفته باقی بمانند هم از جمله شرایط هایی هستند که باید از آن ها پرهیز کرد.

اگر به واسطه شغل خود مجبور به انجام حرکات تکرار شونده هستید، بین انجام کارهای خود در فواصل زمانی مختلف استراحت کنید.

درمان آسیب عصب رادیال

درمان این مشکل به علت و شدت آسیب بستگی دارد:

یک نوروپراکسی خفیف معمولاً خود به خود برطرف می شود. حس دست و عملکرد آن بعد از گذشت چند ساعت و یا چند هفته در بیش تر اوقات به حالت اولیه خود باز خواهد گشت. این آسیب خفیف معمولاً به علت خوابیدن روی بازو رخ می دهد.

برای آسیب هایی با درجه میانه پزشک از بیمار می خواهد که استراحت کرده و تا جایی که امکان دارد از بازوی خود استفاده نکند.

اگر بیمار درد زیادی داشته باشد و یا اینکه آسیب عصب رادیال منجر به تورم شده باشد، داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی مانند ایبوپروفن تا حد زیادی کمک کننده خواهند بود.

فلج عصب رادیال بعد از شکستگی استخوان بسیار رایج است. بالای 95 درصد افراد بدون نیاز به جراحی به صورت کامل بهبود پیدا می کنند. گاهی پزشک از بیمار می خواهد که برای ثابت نگه داشتن دست و بازو از ابزارهای نگه دارنده استفاده کند.

اگر شدت شکستگی بازو زیاد باشد، و یا اگر شرایط با استراحت و دیگر اقدامات بهتر نشود، جراحی در دستور کار قرار خواهد گرفت.

دیگر درمان های اولیه برای آسیب عصب رادیال عبارتند از:* داروهای ضد تشنج یا داروهای ضد افسردگی تری سیالیک که برای درمان درد تجویز می شوند.

* تزریق استروئید

* پماد های بی حس کننده

* اتل بندی

* فیزیوتراپی برای حفظ و بیش تر کردن قدرت عضلات

* ماساژ

* طب سوزنی

برخی از بیماران روش تحریک الکتریکی عصب (transcutaneous electrical nerve stimulation) را انتخاب می کنند. در این روش درمانی چندین الکترود روی پوست در نزدیکی منطقه آسیب دیده قرار داده شده و این الکترود ها جریان الکتریکی ضعیفی در سرعت های مختلف به عصب وارد می کنند.

الکترودها یک جریان الکتریکی خفیف را با سرعت های مختلف، منتقل می کنند.

فیزیوتراپی برای ایجاد و حفظ استحکام عضلانی می تواند به بهبود عملکرد عصبی کمک کند. درمان ماساژی، گزینه دیگری است.

ماساژ می تواند بافت اسکار را تجزیه کند و پاسخ دهی عصب رادیال را بیشتر کند.

داروهای مسکن یا ضد التهابی می تواند به کاهش درد آسیب عصب رادیال کمک کند. تزریق کورتیزون به ناحیه درگیر می تواند درد را کاهش دهد.

کرم ها یا پچ های بی حسی نیز می تواند برای کاهش درد به کار رود، در حالی که همچنان اجازه حرکت را فراهم می کند.

استفاده از آتل برای ثابت نگه داشتن عصب نیز رایج است. این روش، مناسب ترین راه به نظر نمی رسد اما از آسیب دوباره عصب در حین ترمیم، پیشگیری می کند.

روش های درمانی دیگر مثل طب سوزنی و اصلاح ستون فقرات نیز یکی از گزینه ها است.

روش های درمانی پیشنهادی پزشک عبارتند از:

اصلاح عصب

در این روش درمانی عصب آسیب دیده اصلاح می شود. در برخی از موارد، پزشک قادر خواهد بود که عصب آسیب دیده را دوباره به هم متصل کرده و در نهایت ترمیم کند.

اگر آسیب عصبی بسیار شدید باشد، پیوند عصب انجام می شود. در این روش ها عصب از دیگر نقاط بدن برای ترمیم عصب آسیب دیده برداشته خواهد شد.

پیوند تاندون

در این روش درمانی تاندونی که عملکرد خاصی ندارد، برداشته شده و به جای آن تاندون فعالی از جای دیگری از بدن پیوند زده می شود. این روش درمانی برای درمان آسیب عصب بسیار رایج است. برای اجرای این جراحی بیمار به بیهوشی عمومی و یا موضعی نیاز دارد.

بعد از جراحی بیمار باید به مدت یک یا دو ماه از اتل یا گچ استفاده کند تا تاندون ها به خوبی بهبود پیدا کنند. همچنین برای بهبودی بهتر باید فیزیوتراپی هم انجام شود. برای اینکه تعیین شود که آیا جراحی موفقیت آمیز بوده است یا خیر، گاهی بیش تر از یکسال باید زمان سپری شود.

پیوند عضله

اگر آسیب عصب بسیار شدید بوده و پزشک قادر به ترمیم عصب نباشد، یک ماهیچه فعال باید به جای آن پیوند زده شود. این روش درمانی بسیار نو بوده و در آن یک ماهیچه از نقطه ی دیگری از بدن به جای ماهیچه غیر فعال جایگذاری می شود.

مدت زمان ترمیم عصب رادیال

مدت زمان ترمیم عصب رادیال آسیب دیده به شدت و علت آسیب بستگی دارد. در بیش تر موارد، فرد به صورت کامل درمان می شود. در صورت اجرای روش های درمانی اولیه در بسکمک از موارد عصب رادیال آسیب دیده تا 12 هفته بهبود خواهد یافت.

اگر آسیب عصب رادیال نتیجه یک مشکل زمینه ای مانند دیابت و یا سو مصرف الکل باشد در این مورد و برای کنترل علایم و نشانه های بیماری حتماً با پزشک خود مشورت کنید. افراد جوان تر و افرادی که آسیب های عصبی بیش تری دیده اند با سرعت بیش تری بهبود پیدا می کنند. اگر نیاز به جراحی باشد، بهبودی کامل بین 6 تا 8 ماه طول خواهد کشید.

منبع: سایت دکتردکتر

سایت ایران ارتوپد

سایت کلینیک یادمان

منبع: راسخون