از تلخ و شیرین لیگ تا قرنطینه خانگی با دختر بسکتبالیست - مجله عطر یاس

به گزارش خبرنگاران، تنها چند روزی از سال 98 باقی مانده است. ورزش ایران همچون سایر حوزه ها در این سال شاهد کوشش ورزشکاران و روزهای تلخ و شیرین بسیاری بود. بسکتبال بانوان نیز که چندین سال است اعزام ها برون مرزی خود را شروع نموده، با انگیزه به دنبال پیشرفت بود.

معصومه اسماعیل زاده، ملی پوش و بازیکن تیم باشگاهی نامی نو اصفهان در گفت وگو با خبرنگاران، به لیگ برتر بسکتبال بانوان در سال 98 اشاره نمود و گفت: در فصلی که گذشت سطح بازیکنان جوان خیلی بالاتر آمده بود در واقع هر چه زمان می گذرد برنامه های تیم ها هدفمندتر می گردد. بعضی تیم ها در سال های قبل صرفا به دنبال حضور در لیگ بودند اما الان هدفمندتر هستند و برنامه ریزی های بهتری دارند. علاوه بر این بازیکنان هر سال سطح خود را بالاتر می برند و تمرین می نمایند. این موضوع باعث شده بود که لیگ بهتری داشته باشیم. بیشتر بازی ها با اختلاف کمی تمام می شد و این یعنی تیم ها و بازیکنان از نظر فنی به هم نزدیک تر شده اند که به نفع بسکتبالمان است. در کل لیگ 98 خیلی خوب بود.

او در خصوص تیم نامی نو بیان نمود: تیم ما نسبت به سال قبل دیرتر بسته شد به همین دلیل تنها خانم مژگان خدادای را به عنوان بازیکن غیربومی جذب کردیم و بقیه بازیکنان جوان در رده امید به تیم اضافه شدند با این حال بازهای خوبی از خود نشان دادیم تا جایی که همه تیم ها سعی می کردند مقابل ما خیلی بهتر بازی نمایند. البته در بعضی بازی ها مقابل تیم های باتجربه ای چون گرگان و گروه بهمن در بعضی پست ها دچار مشکل شدیم.

اسماعیل زاده در ادامه اضافه کرد: گاهی تجربه بازیکنان حریف به تازه نفسی جوان ترها می چربد و ما هم به این مشکل برخورد کردیم اما قرار دریافت در رده سوم با وجود بازیکنان جوان و امکاناتمان کار بزرگی بود. به طور کلی بازیکنان جوان در فصلی که گذشت خیلی خوب کار کردند و در بازی مقابل تیم های باتجربه سعی می کردند بهترین بازی خود را ارائه دهند. توانایی بازیکنان هر سال بالاتر می رود و به دنبال پیشرفت هستند که از این موضوع خیلی شادمان می شوم.

ملی پوش بسکتبال در خصوص مهمترین چالش لیگ بانوان در سالی که گذشت، گفت: به دلیل شیوع کرونا برنامه بازی های پایانی لیگ معین نبود، فینال هنوز برگزار نشده و معلوم نیست چه زمانی انجام گردد. علاوه بر این بین بازی های رفت و برگشت رده بندی زمان کمی برای ریکاوری داشتیم و این چالش بزرگی بود.

او در خصوص انجام تمرینات ورزشی خود در شرایط شیوع کرونا بیان نمود: در خانه هستم و بعضی از تمریناتم را در حیاط خانه انجام می دهم. سعی می کنم تا آمادگی خودم را حفظ کنم چون معین نیست که چه زمانی دوره این بیماری تمام می گردد.

ملی پوش بسکتبال بانوان در خصوص بهترین و تلخ ترین خاطره ورزشی خود در سال 98 گفت: وقتی بازیکنی با تیمی قرارداد می بندد، به فینال و قهرمانی فکر می نماید. تلخ ترین خاطره من هم این بود که با وجود کوششی که کردیم به فینال نرسیدیم اما در رده بندی مقابل پالایش نفت آبادان که تیم خوبی است و مربی باکیفیتی دارد توانستیم از سه بازی دو برد کسب کنیم و سوم شویم که این بهترین خاطره ام بود.

او در پاسخ به این سوال که سال 98 برای بسکتبال بانوان چگونه بود، بیان نمود: بازیکنان هم نسل من مثل نسل قبل به مرور ریزش می نماید و اگر همینگونه جلو برویم شاید بسکتبال در آینده ضعیف گردد. هر چند الان رو به جلو حرکت می کنیم اما به بازیکن سازی احتیاج داریم تا این پیشرفت رو به روز ادامه داشته باشد. علاوه بر این بازی های برن مرزی باعث شده که سطح بسکتبال بانوان بلاتر برود و بازیکنان و مربیان به دنبال دانش روز بسکتبال باشند.