روزنامه جمهوری اسلامی: روحانی هنوز هم از رقبای خود بهتر است - مجله عطر یاس

اینان با اینحال، با پولِ مردم، به جنگ خواست مردم می فرایند، سنگ می اندازند سر هر راهی که بخواهد برای مردم باز گردد، گره می اندازند روی هر گرهی که بخواهد به نفع مردم باز گردد و راه را بر منافع جناحیشان ببندد.

یکی دو شب پیش بود که شاهد بودیم بعضی ها در هر فضایی پیدا کردند، دولت را زدند، مذاکرات را زدند. در وین به جای بیگانه خودی را بمباران کردند. هم خط مقدم خودی را زدند و هم پشت جبهه خودی را کوبیدند و رکورد بی انصافی را جابه جا کردند. انگار کوزه وجودشان را جز از شرنگ، پر نکرده اند آن هم با پولی که قرار بود شهد بخرند!

بعضی از افرادی که کارنامه شان معین است، خود را فاتح ناکامی های دولت می پندارند و می پرسند: اگر دوباره به سال انتخابات برگردیم باز به روحانی رأی می دهید؟ جواب من، قاطعانه این است؛ با همان شرایط و کاندیداها، بله!

مگر ما در انتخابات، مالک اشتر و سلمان و عمار و قیس و محمدبن ابوبکر را در میدان داشته ایم و آمده ایم به روحانی رأی داده ایم؟ مگر امیرکبیر و بهشتی و رجائی را داشته ایم و به روحانی رأی داده ایم که حالا باید یقه مان را بگیرند؟ دیگر نامزدهای مطرح مگر چه رزومه ای داشتند و بعد چه کارنامه ای از خود به جا گذاشتند که آنان را در صندلیی بالاتر از روحانی قرار دهد؟

با همه انتقادهایی که به روحانی داریم و دیگران دارند، عبور دادن کشور از دالان تنگ تحریم و کرونا و موانع داخلی تا همین جای کار هم در حد معجزه است. انصاف بدهیم که شرایط امروز کشور به نسبت سال 1391، چقدر سخت تر شده است؟ سال 91 توانستیم 118 میلیارد دلار نفت بفروشیم و سال 99، فقط 10 میلیارد و از این هم 5 میلیارد سهم دولت شد. با این رقم ها انصاف بدهیم به دولت چه نمرده ای باید داد؟

نمی گوئیم کارنامه دولت پر از موفقیت هاست، اما به نسبت شرایط، کم کار نشده است. کسی که می خواهد نقد کند باید دقیق ببیند و صادقانه بگوید. قطعا کاستی ها را هم شمار خواهد نمود در کنار ستون مقابل که دست یافته هاست. ما هم قبول داریم دولت کاستی های مهمی داشت و دارد، اما شرایط را هم می فهمیم. با این شرایط سخت -که همه می بینند به جز تخریب گران که با چشمِ بسته و دهان باز به ماجرا ورود می نمایند - دیگران - اگر بودند - چه کاری می توانستند بنمایند؟ جایی که بودند چه کردند؟ کارنامه همه در صندلی های قبلی قابل دسترسی است. قضاوت ها اگر براساس داوری منصفانه شرایط باشد، بسیاری از کسانه که به روحانی رأی دادند اگر باز به دوران انتخابات برگردند، دو باره محکم تر از پیش، نام روحانی را خواهند نوشت. روحانیی که بیش از پنج دهه است در کانون انقلاب و پیروزی و نظام سازی بوده و چهار دهه آن را در حساس ترین صندلی های نظام، مسئولیت داشته و توسط ارکان نظارتی و امنیتی همین نظام بارها احراز صلاحیت شده است.

پرسشی هم که بعد از این پاسخ، باید از آقایان پرسید این است که اگر دیگران بودند چه چیزی می خواست اتفاق بیفتد که روحانی نتوانست محقق کند؟ آیا قرار بود ترامپ دشمنی کنار بگذارد و پسرخالگی کند؟ یا در داخل کسانی قرار بود همراهی پیروزی آفرین داشته باشند که با روحانی همراهی نکردند؟ اولی که به قاعده نمی تواند باشد، اما اگر دومی است باید پرسید چرا به تکلیف ملی و دینی خود عمل نکردند و دولت و ملت را در هنگامه بلا، تنها گذاشتند؟ مگر قرار نبود که همه با همه توان در خدمت ملت باشند؟ منافع کلان ملی را با کدام منفعت دیگر تاخت زدند؟